© Dirk Monsma, Lotte drukt de penseel op het papier
Spelen is geen kunsteducatie

Met een twinkeling in de ogen en een doos onder de arm stapt vierjarige Lieke mijn huis binnen. ‘We gaan schilderen’, zegt ze. ‘Ook schilderen’, zegt haar twee jaar jongere zusje Lotte die na haar binnenwandelt. Ik knip in een vuilniszak een gat voor het hoofd en twee voor de armen. Ivy kruipt in de vuilniszak, gaat aan tafel zitten en maakt de doos open. Er vallen voorgekleurde tekenplaten uit, potje met witte lijm, kwastje, zakje met zoutkorrels, pipet en een serie van zeven kleine potjes met ecoline. Alles wat wit is in de kleurplaat kan met lijm en kwast bewerkt. Het zout wordt erop gestrooid en dan kan met een pipet de ecoline kleur voor kleur op het zout gelekt. Lieke volgt gewillig mijn instructies, maar raakt pas geboeid als ze de kleuren met de pipet kan opzuigen. De plaat verliest haar aandacht, de ecoline heeft haar attentie. Lotte die nog wat rondliep herhaal: ‘Ook schilderen.’ Ik leg voor Lotte een groot wit vel neer met daarnaast een penseel en spuit drie kleuren verf op een karton. Daarnaast zet ik een glas met water. Met haar rechter hand duwt ze het kwastje van de penseel in de verf, dipt het kwastje in water en drukt deze op het witte papier. Lieke heeft inmiddels met de pipet alle kleurrijke ecoline zo bewerkt dat de zeven potjes eenzelfde donkere kleur kregen. Ze is in volle concentratie, druppelt de inkt over het zout zonder belangstelling voor de voorstelling, maar kijkt aandachtig naar het effect van de inktkleur in de zoutmassa. Lotte heeft haar aandacht bij het mengen van verf en water en zoekt met de kwast de witte plekken op papier om er de verf op te brengen. Overbodig water druppelt over papier, op de tafel en naar de grond, waarop ik twee keer tevergeefs probeert het waterglas verder weg te zetten. Ze protesteert grommend. Water moet onder handbereik. Minutenlang houdt zij de handelingen vol. De vlek op het papier groeit evenals de waterplas eromheen. Lieke wil nu ook overschakelen naar wit papier, water en verf. Zij spuit zelf zes kleuren op karton en gaat aan de slag. Te beginnen op hand en pols. De hand drukt ze op het papier en gaat dan met de kwast aan de slag. De concentratie is hoog tot het tweede blad ook klaar is. 'Zullen we gaan puzzelen', zegt ze. Voor Lotte een teken om te stoppen. Ik bewonder de producten, maar zonder hun interesse. Spelen is volle concentratie bij het proces, zonder bewondering voor het product.