Op verzoek van LKCA schreef ik een essay over cultuureducatie voor kinderen met een beperking in een serie over inclusieve leerecosystemen voor cultuureducatie.

Allereerst introduceer ik Hendrick Averkamp (1585-1634), de dove landschappsschilder uit Kampen. Hij werd zichtbaar en beroemd door zijn nieuwe kijk op het schilderen van het Hollandse landschap.

De kern van mijn verhaal: Voor ieder kind is school een aangewezen plaats voor een kennismaking met kunst. Waarom is kunsteducatie voor alle (v)so-leerlingen van belang? In het onderwijssysteem worden ze gerangschikt naar hun beperking. De beleving en beoefening van kunst biedt juist mogelijkheden voor de ontwikkeling van een positief zelfbeeld: ik houd van kleuren, ik kan zingen, ik ben striptekenaar. Deze leerlingen zijn vaak minder talig en krijgen met (bewegend) beeld, muziek en lichaamsbewegingen een ander instrumentarium in handen om hun wereld te verkennen en te beïnvloeden. Kunsteducatie biedt alternatieve routes om de eigen handicap te omzeilen, zoals Hendrick Avercamp met schilderen zijn doofheid ontsteeg.