De Alphons Laudy ligt op wandelafstand van Station RAI in Amsterdam-Zuid. Kunstzinnige vakken spelen hier een belangrijke rol. Directeur Francesca Knol van deze VSO school noemt hiervoor in een gesprek drie belangrijke redenen: ‘Het gaat mij om de erkenning en emancipatie van verstandelijk gehandicapten. Sommige leerlingen kunnen niet of maar gedeeltelijk praten. Juist met expressievakken leren ze zich op meer manieren te uiten. Ik houd er niet van om te zeggen dat alle leerlingen hier kunstenaar zijn. Je hebt er bij die mooi tekenen en die er niets van kunnen. Het gaat om hun expressie mogelijkheden’. Samen met de Stichting Papageno krijgen de leerlingen wekelijks instrumentele muzieklessen. Daarnaast komen alle andere kunstdisciplines aan bod. ‘Kinderen met een licht verstandelijke handicap weten heel goed wat ze tekort komen’, zo vertelt Francesca mij. ‘Ze stoten vaak hun neus en dat maakt ze faalangstig. Door hun talenten aan te boren met de kunstvakken krijgen de leerlingen zelfvertrouwen. Zo was er een meisje die prachtige zonnebloemen kon schilderen en daar een prijs mee won. Als derde reden noemt Francesca de rol van kunsteducatie bij het aanleren van vaardigheden die van belang zijn, als de leerlingen na hun twintigste gaan werken. ‘Verschillende taken achter elkaar uitvoeren is voor deze leerlingen een belangrijke werknemersvaardigheid, dat leren zij bij de kunstvakken’. Je leren uiten, zelfvertrouwen en werknemersvaardigheden zijn de doelen van de kunstvakken, in de ogen van de directeur. Klopt dit?