‘Ik was me er eigenlijk nooit van bewust hoe/wat de talenten waren van anderen. Ik ben me hier nu meer van bewust; dat dit ook belangrijk is in je eigen klas.’ Dit leest een van de studenten van de Thomas More Hogeschool voor als haar opbrengst van de workshop, die ik afgelopen vrijdag gaf aan 19 studenten op de PABO-afdeling over mijn boek ‘Fluisterzacht en haarzuiver’. De studenten luisterden geblinddoekt naar muziek en ik vertelde vervolgens over de betekenis van kunsteducatie voor kinderen met speciale onderwijsbehoeften. Er ontstond in de loop van de ruim drie uur durende sessie een gesprek over de leerlingen op speciale scholen, maar ook tussen de studenten onderling over hun eigen ervaringen met muziek, beeldend, dans en theater. Er werden mooie voornemens voorgelezen: ‘Meer kijken naar individuele behoeften van leerlingen, meer luisteren naar kinderen en gesprekken voeren om erachter te komen waar de leerlingen zelf behoefte aan hebben.’ Meer dan de helft van de studenten schreef zinnen in deze geest op een geeltje. ‘Niet de te snel zelf interpreteren wat leerlingen bedoelen’ , vond ik ook een nuttige opbrengst. Dat sluit weer aan op: ‘Bewust op zoek naar de (kunstzinnige) talenten van leerlingen, met kunsteducatie zorgen dat ze hun eigen identiteit ontwikkelen.’ Drie studenten noemden dat ze meer zullen gaan evalueren in hun lessen: ‘Doelen gelijk aanpassen als het nodig is.’ Op het laatste geeltje kijk ik nog eens naar de meest eenvoudige samenvatting van de morgen: ‘Kunst is een middel om een beperking te omzeilen!’

Met dank aan 19 ambitieuze studenten van de minor cultuureducatie van de Thomas More Hogeschool en hun twee docenten. Vrijdag 15 september 2017.