Op mijn zevende raakte ik door de viool gefascineerd, omdat mijn vader samen met zigeuners Hongaarse muziek speelde. Mijn ouders zeiden: ’’Kijk, we willen best een viool voor je huren om te kijken of dat bevalt, maar dan moet je er wat mee gaan doen…’’. Die keus voor viool kwam uit een sociaal gevoel. Ik merkte dat je met een viool door de wereld kan trekken en met andere mensen zou kunnen samenspelen. Mijn vader studeerde altijd alleen en als die violisten erbij kwamen, dan zag ik visueel dat er meer mensen waren. Samen muziek maken is ongelofelijk powerful. Het geeft saamhorigheid: ‘met zijn allen één zijn!’
 
Ik was als klein jongetje helemaal weg van de Mattheüs, van vioolconcerten van Brahms, Brückner en symfonieën van Beethoven. Ik was gek op de Beatles en vond Earth, Wind and Fire fantastisch. Ja, het is allemaal heel verschillende muziek. Uiteindelijk was ik niet zo gek op die zigeunermuziek, nog steeds niet. Thuis werd klassieke muziek gedraaid. Mijn moeder had een klein kapperszaakje en daar werd eigenlijk de hele dag popmuziek gedraaid. Dat vond ik helemaal geweldig.

Lees verder in 'Geef mij een potlood en ik ga tekenen'. (interview 2012)

Jaap van Zweden nu:
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/30/jaap-van-zweden-ik-geloof-niet-in-eenkennigheid-a3978495#/handelsblad/2019/10/31/#218