De belevingswereld van kinderen is het uitgangspunt. Dat wat kinderen bezighoudt is het onderwerp van kunsteducatie. Door de visie van het kind centraal te stellen creëert de kunstdocent betrokkenheid en diepgravend leren, al daagt hij kinderen natuurlijk ook uit om buiten hun eigen kaders te treden. Kunsteducatie kan synoniem zijn met ervaringsleren en authentiek leren. Daarbij staat de leerling centraal en leert deze betekenisvol in een begrijpelijke omgeving. De culturele achtergrond van kinderen uit een Nederlandse schoolklas is heel divers. Veel kinderen hebben niet-westerse culturele wortels. Juist bij het kunstonderwijs dat vertrekt vanuit de ervaringswereld van kinderen komt een grote verscheidenheid aan levensvragen de kunstklas binnen. Culturele verschillen in opvatting over man-vrouwverhouding, religie, leven en dood horen daarbij. Kunst gaat over al deze onderwerpen. De kunstdocent zal zich altijd moeten afvragen bij het bepalen van het onderwerp: Wat zijn de culturele achtergronden van de kinderen? In welke cultuur leven ze? Met welke media zijn ze vertrouwd? Waarover praten ze, wat houdt ze bezig, welke kwesties spelen er?
Bij het vertellen van verhalen, het aanmoedigen van bewegingen, het maken van klanken en beelden, moet hiermee rekening worden gehouden. Het is de kunst om kinderen vanuit hun eigen opvattingen stap voor stap mee te nemen in de symbooltaal van de kunst en ze de mogelijkheden te tonen die dat biedt voor hun eigen leven.