Vanaf onze heuvel blinkt beneden tussen zeegroene takken van olijfbomen de moestuin van Pajaro. Dagelijks staat hij met zijn zoon van negentien jaar de grond te bewerken in het ritme van de spechten uit de kurkeiken. De zoon kwam de dag van onze aankomst vragen of de geiten achter de muur tussen de olijfbomen zouden mogen grazen. Zijn zusjes van vijftien zit nu iedere middag haar huiswerk te maken op onze eeuwenoude keien muur onder een steeneik met zeven geiten in een ooghoek. De depressieve vrouw van Pajaro scharrelt versuft van de medicijnen rond de varkens. De zoon namen wij vorig jaar op de foto, toen hij op de bus stond te wachten om naar zijn meubelmakers school te gaan in Rio Tinto. “Neen”, zei hij nu op mijn vraag hoe het ging op school: “Geen werk en geen school”. Niemand van zijn familie heeft werk. Er lopen meer jongeren zonder toekomst rond in Jabugo. Palomo de buurman waar wij van tijd tot tijd in de avond op bezoek gaan heeft vier kinderen tussen de twintig jaar en begin dertig. Sergio, de oudste heeft werk. Ik zag hem op een ladder staan met een kwast in zijn hand bij een werkgelegenheidsproject van de gemeente. Sergio is bij wijze van spreken verwekt in de nacht dat de democratie hier tot stand kwam, hij is van de eerste generatie ooit in Spanje die geen oorlog heeft meegemaakt en geen dictatuur. Hij heeft zeven jaar meer scholing dan de generatie daar voor. Alleen geen uitzicht op een normale baan. Josefa , de vrouw van Palomo, heeft een baan in de hamfabriek. Paloma is ontslagen omdat het slecht gaat met de beste ham uit heel Spanje. Drie kinderen zonder werk. Wel allemaal een novio. Ook zonder werk. De hele Paloma familie met novio’s woont in een huis op een oppervlakte waar wij in Holland een jong gezin met een baby in denken. Wij waren toevallig bij Palomo thuis op de dag dat de Engels prins trouwde. De televisie staat altijd aan. Ik vroeg aan dochter Maria terwijl de novio Ismael zijn hond onder controle hield, wanneer zij gingen trouwen. Alsof de geur van rottende ham even door de kamer zweefde. Die vraag was nu echt misplaatst, zei Patty op weg naar huis. “Ik ben nog te jong” zo loste Maria het op, waarna Palomo soepel het gesprek weer oppakte, altijd aan het woord om ons kwaliteits ham, Spanje en de wereld te verklaren. De corruptie in de sociale familie netwerken van politici, bankiers en projectontwikkelaars hebben de Spaanse crisis op scherp gezet, De sociale familie netwerken van de mensen aan de onderkant van de Spaanse inkomens ladder vormen nu de opvang van de jongeren zonder toekomst. Het is meer een familie fuik. Er ontwikkeld zich hier een drama voor een werkloze groep jongeren met een lage opleiding die tot hun dood zal nadreunen. De jeugd werkloosheid is ruim veertig procent en in Jabugo het dubbele. Maar de jongeren in Madrid, Valencia, Bilbao, Sevilla, Granada en Malaga pikken het niet meer, is dagelijks in de kranten te lezen. Zij komen in protest tegen de politici Democracia Real Ya! Er zijn vijfhonderd organisatie bij aangesloten, maar geen politieke patijen en geen vakbonden. ‘Nolesvotes’ (stem niet op hen) was een van de leuzen gericht tegen de twee grote Spaanse partijen die beurtelings de dienst uit maken met een overeenkomst: een alarmerend niveau van corruptie. Op 7 april gingen de eerste jongeren de straat op met de leus: ‘’Juventud sin Futuro’. Op 15 mei waren er in alle grote spaanse steden demonstraties en dat ging door tot nu. Zondag zijn hier de lokale verkiezingen en iedereen verwacht een ruk naar rechts. Maar de politici van de twee grote partijen praten samen minachtend over de acties van de jongeren, terwijl zo enthousiast waren over Tunesie, Egypte en Libie. Ging het daar ook niet om werkloze jongeren met meer opleiding dan hun ouders.? Ik ben benieuwd als de politiek hier de toekomst van hun eigen jeugd blijft negeren of Rutte met onze laatste F-16 het koninklijk paleis in Madrid gaat bombarderen? Voor de toekomst van mijn buurjongen en de kinderen van Palomo.