Rotterdam 27 april 2038

Lieve Prins en Prinses,

Gister bent u gestopt als Koning en Koningin en Uw dochter Amalia is nu onze koningin. Mijn moeder noemt dat abdicatie. Ik weet niet precies wat dat betekent. Graag wil ik u bedanken voor alles wat u deed voor onze school. Op mijn school heb ik muziek, dans en schilderen. Dat doet iedere school in Nederland. En filosofie. Mijn moeder zegt dat u beiden veel reclame heeft gemaakt voor kunst op scholen. Daarom is het nu ook op mijn school voor speciale kinderen, zoals ik. Ik ken alle 139 hoofdsteden waar u de afgelopen vijf en twintig jaar op bezoek bent geweest, maar mijn nicht is echt verschrikkelijk. Op de tekening ziet u mijn huis en een wild water zwembad. Ik heb geen zusjes en broertjes en een heel grote slaapkamer. Daarnaast is de slaapkamer van mijn vader en mijn moeder. Mijn nichtje is echt heel erg, als zij bij ons thuis is gaat alles anders. Ik ga dan gooien met mijn kleurpotloden. Mijn moeder zegt altijd, omdat u kunst mooi vindt, wij nu kunst en filosofie op school hebben. Filosofie is verplicht op alle scholen. Misschien denkt u dat ik niet weet wat dat is. Bij filosofie praten wij over vragen en alle antwoorden zijn goed. Gister was er bijvoorbeeld een stoel in de klas en die was helemaal verrot. De meester vroeg: “Is dit nog een stoel, als je er niet meer op kan zitten?” Plato heeft honderden vragen bedacht en antwoorden. Hij is al 2385 jaar dood, zodat ik hem niet ken. Plato schreef dat kunst belangrijk is bij leren. Daarom heet onze school ‘Plato College”. Mijn moeder zegt dat Nederland nu alle kinderen kunst en filosofie op school hebben een mooier land is geworden. Mensen praten meer met elkaar en hebben meer zelfvertrouwen, zegt zij. Ik vind zelf kastanjebomen en vogels heel mooi. Mijn nichtje is niet mooi, zij is echt stom. Over 219 dagen ben ik dertien jaar.

Hartelijke groet van Gabrielle